Atxaga Bernardo Atxaga
Jose Irazu Garmendia, Bernardo Atxaga, Asteasun jaio zen 1951. urtean eta laurogeiko hamarraldiaren hasieraz geroztik idazle profesionala da.
Bere obran, Obabako literatur munduak garrantzi berezia hartzen du. Oroitzapen eta istorio fantastikoen nahasketa da, eta bertan daude kokatuta egilearen narrazio ezagunetako zenbait, hala nola Sugeak txoriari begiratzen dionean (1984), Bi anai (1985); eta, bereziki, Obabakoak (1988), dagoeneko 26 hizkuntzatara itzuli den liburua.
Zaldieroa, 2015.
PATXI UHARTE
Bernardo Atxaga es el seudónimo de Jose Irazu Garmendia, nacido en Asteasu en 1951, y desde comienzos de la década de los ochenta ha consagrado su quehacer exclusivamente a la literatura.
En su obra, el mundo literario de Obaba cobra especial relevancia. Una mezcla de recuerdos e historias fantásticas, y en él se sitúan algunas de las narraciones más conocidas del autor, tales como Sugeak txoriari begiratzen dionean (Cuando la serpiente mira al pájaro, 1989), Bi letter (Dos letters, 1990); y, en especial, Obabakoak, obra traducida a 26 idiomas.
Jose Irazu Garmendia, more commonly known by his pseudonym ‘Bernardo Atxaga’, was born in Asteasu in 1951. He has been a professional writer since the beginning of the nineteen-eighties.
Obaba is an indeterminate place which serves as the backdrop for some of Atxaga’s best-known narratives, including Sugeak txoriari begiratzen dionean (When the Snake Stares at the Bird, 1989), Bi letter (Two Letters All at Once, 1990) and, most especially, Obabakoak, which has been translated into 26 languages.
Bernardo Atxaga est le pseudonyme de Jose Irazu Garmendia, né à Asteasu en 1951. Dès le début des années quatre-vingt, il se consacre exclusivement à la littérature.
Obaba n’est pas un endroit précis, mais c’est là que se déroulent quelques-uns des récits les plus connus de l’auteur, comme Sugeak txoriari begiratzen dionean (Quand le serpent regarde l’oiseau, 1989), Bi letter (Deux lettres, 1990); et surtout, Obabakoak, traduit en 26 langues.
Bernardo Atxaga
Euskal literaturak inoiz izan duen idazlerik sarituena eta itzuliena.
Euskaltzaindiko kidea.
Espainiako letren Sari Nagusia.
Arte Ederren Merituaren Urrezko Domina.
El escritor más premiado y traducido de la historia de la literatura vasca.
Miembro de Euskaltzaindia.
Gran Premio de las Letras Españolas.
Medalla de Oro al Mérito en Bellas Artes.
The most award-winning and widely-translated writer in the history of Basque literature.
Member of the Euskaltzaindia (Royal Academy of the Basque Language).
Winner of the Spanish Arts National Prize.
Winner of the Gold Medal for Merit in Fine Arts.
L’écrivain le plus primé et le plus traduit de l’histoire de la littérature basque.
Membre de l’Euskaltzaindia (Académie de la langue basque).
Prix national des lettres espagnoles.
Médaille d’or du mérite des beaux-arts.
Lekuak
2005
Espazioan jiraka dabilen planeta honetan, Asteasu, Albiztur, Zizurkil eta beste hainbat herri pausatzen diren lekuan munduratu nintzen 1951. urtean. Bertan bizi izan nintzen, gainera, 14 urte bete nituen arte.
Garai hartako kazetariak, kostalderako bidean handik pasatzen zirenak edota, maizago, kirol gertakariren baten kariaz haraino hurbildutakoak, “Gipuzkoa ahaztuaz” mintzo ziren beren kroniketan. Hainbat urteren buruan, leku hura oroimenean jiraka hasi zitzaidanean, beste izen bat eman nion nik: Obaba.
Obaba izenak bi “b” dauzka, eta badu horrek bere garrantzia. Izan ere, “b” delakoa alfabetoaren lehen letra da, ez noski hiztegian, baina bai denboran, kronologikoki. Bera da gure ezpainetatik ateratzen den lehen soinua, hori entzuten diogu niniari jaio eta handik gutxira.
Aurrena barreiduria izaten da, gero “b” soinu hori. Horregatik esaten da “bebé” gaztelaniaz, “baby” ingelesez, “bambino” italieraz, edota “obabatxue” euskal sehaska-kantetan. Bada, nik pentsatu nuen liburuan azaldu behar zuen munduak, nik haurtzaroan ezagututakoak, ez zuela izan espresiobiderik, ahotsik; errepresesentaziora “jaio gabe” zegoela. Beraz, bi “b” eman nizkion mundu berriaren izenari».
Bernardo Atxagaren ahotsean
Oroitzapenak, istorioak, pasadizoak…
Explicaciones grabadas.
Recorded explanations.
Explications enregistrées.
Tranpazulo plazan du bideak helmuga. Bertan, Asteasuren iraganean apustuak izan zuen garrantziari keinu gisa, Mikel Valverderen eskultura baten ingurukoak aipatzen ditu Atxagak.
Azken hausnarketa, berriz, idazlearen sorterriari buruzkoa da.
Aipamenok paseoaz gozatzen lagunduko zizutelakoan, berriz arte, Asteasu–Obabako bisitari! Eskerrik asko!
En un guiño a la importancia que el mundo de las apuestas tuvo en Asteasu, el camino del lagarto acaba en la plaza Tranpazulo (“rincón de las trampas”), junto al monumento creado por el ilustrador Mikel Valverde.
La última reflexión del escritor está dedicada a su pueblo natal.
¡Gracias por vuestra visita a Asteasu–Obaba!
The trail ends in Tranpazulo Square. Here, in recognition of the important role played by challenges and bets in Asteasu’s history, Atxaga uses the sculpture by Mikel Valverde, which stands in the square, as the starting point for a number of amusing anecdotes and thoughtful insights.
His last comments, however, are about his home town.
Thank you for visiting Asteasu–Obaba!
Clin d’oeil à la grande tradition des paris à Asteasu, le Chemin du Lézard aboutit à la place Tranpazulo (“le coin des tricheurs”), tout près du monument réalisé par l’illustrateur Mikel Valverde.
La dernière réflexion de l’écrivain est dédiée à son village natal.
Merci de votre visite à Asteasu-Obaba!
Ibilbidea
